مسلما بین تغذیه و حافظه یک رابطه بسیار مهم وجود دارد. از نقطه نظر طب سنتی، هر آنچه که تاثیر مضر یا کند کننده بر مغز داشته باشد، احتمال دارد موجب فراموشی و نقصان حافظه شود. برای حافظه‌ی خوب باید از سردکننده‌ها مانند آب سرد، بخارزاها مانند لوبیا، باقلا، پیاز، قارچ، ریحان، مخدرها (همه‌ی انواع آن)، کاهو، عدس و افراط در مصرف لبنیات پرهیز کرد.
پرخوری و خوابیدن بلافاصله پس از غذا نیز مهم است. در اکثر افرادی که به علت ناآگاهی از تغذیه، دچار مشکل حافظه می‌شوند، سردی مغز مهم‌ترین عامل است.
استفاده از سوپ‌هایی که حاوی ادویه‌ی گرم مانند دارچین و فلفل است یا استفاده از گوشت مرغ، همراه با روغن زیتون، کرفس و گشنیز مفید خواهد بود. آب عسل و عرق رازیانه نیز مفید است.
از دیدگاه، طب سنتی بعضی از مواد، افزاینده‌ی جوهر مغز هستند مانند بادام هندی، نارگیل، گردو، انجیر خشک، آب گوشت مرغ و گنجشک و زرده‌ی تخم مرغ با فندق و شکر.
براساس تحقیقات، آجیل، فندق، پسته، بادام زمینی و بادام شیرین، حبوبات، اسفناج، کلم بروکلی، سیب، گلابی، انگور، جوانه و گندم، گوشت، جگر سیاه، میگو و سویا مقوی حافظه هستند. کودکانی که از شیر مادر تغذیه می‌کنند حافظه‌ی بهتری خواهند داشت.
اگر ماهی با مصلحات خورده شود و همچنین پنیر همراه با گردو، مقوی حافظه است.
خواب و فعالیت بدنی (ورزش منظم) بسیار بر حافظه تاثیر دارد. قطعا حالت‌های روحی بر حافظه اثر دارد. مشغولیت فکری، افسردگی، نگرانی و اضطراب تا حد زیادی از قدرت حافظه می‌کاهد. بسیاری از کسانی که مشکل حافظه دارند به علت روزمره‌‌گی، مسائل روزانه و گرفتاری‌های معمولی زندگی است.
منابع:
نجات بخش فاطمه، قواعد تغذیه در بیماریها براساس مبانی طب سنتی
ابن سینا، القانون فی الطب
محمداکبر ارزانی، طب اکبری، موسسه احیاء طب طبیعی
